ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Βασιλείου Μουστάκη
Διδάκτορος Θεολογίας

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ, που η Γραφή αποδίδει στον Κύριο, αγαπητοί αδελφοί, κανένα άλλο ίσως δεν είναι πιο γλυκό, πιο παρηγορητικό, πιο ενθαρρυντικό για μας τους ανθρώπους από εκείνο που ο μεγαλοφωνότατος εκείνος Ησαΐας του αποδίδει πριν από αιώνες: Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός μαζί μας.

Ο άγγελος που φανερώθηκε στο όνειρο του δικαίου Ιωσήφ, για να του αναγγείλει πιο ήταν το παιδί που είχε στα σπλάχνα της η παρθένος Μαρία, του ανέφερε ότι είχε συλληφθεί από Πνεύμα Άγιο και το πρόσταξε να τον ονομάσει Ιησού γιατί θα έσωζε τον κόσμο από την αμαρτία. Κι' ο ιερός ευαγγελιστής σπεύδει ευθύς να παραθέσει πλάι στο σωτήριο αυτό όνομα το άλλο εκείνο που προείπε με το στόμα του Ησαΐου το Πνεύμα: το όνομα Εμμανουήλ. Αναφέρει, λοιπόν, μετά τα λόγια του προφήτου, που περιέχουν εκείνο το γλυκύτατο παρωνύμιο του Κυρίου: «Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστί μεθερμηνευόμενον μεθ' ημών ο Θεός».(Να, η παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει Υιό, που θα τον ονομάσουν Εμμανουήλ, όνομα που σημαίνει: ο Θεός μαζί μας).

Ποιοι θα τον ονομάσουν έτσι; Αν ο Ιωσήφ πήρε από τον άγγελο την προσταγή να τον βγάλει Ιησού, σαν πατέρας του που εθεωρείτο, το άλλο του θεσπέσιο όνομα, που προανήγγειλε ο Ησαΐας, δεν του το έδωσε ο Ιωσήφ, αλλά του το δίνουμε όλοι όσοι τον πιστεύουμε, όλοι όσοι σωθήκαμε απ' Αυτόν. Γιατί όλοι οι χριστιανοί γνωρίζουμε κι' έχουμε βαθειά πείρα, χάρη στον Ιησού, χάρη στον Εμμανουήλ, ότι πραγματικά είναι ο Θεός μας.

«ο Λόγος σάρξ εγένετο-γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης-και εσκήνωσν εν ημίν». Ο Υιός του Θεού ντύθηκε με την ανθρώπινη φύση και κατασκύνωσε σ' αυτή. Έγινε έτσι ένα με μας, σηκώνοντας έτσι την πεσμένη φύση μας στον ουρανό, κάνοντας τον άνθρωπο Θεό. Ο Υιός του Θεού, ο Εμμανουήλ, είναι αληθινά μαζί μας. Αυτός είναι η σαρκωμένη αγάπη του Θεού, που άφησε για πάντα το γένος μας μόνο του, μετά την παρακοή των πρωτοπλάστων και την έξωσή τους από την Εδέμ, αλλά ήρθε και μας βρήκε εκεί που είχαμε πέσει κι' έγινε ένα μαζί μας, επαναφέροντάς μας στον παράδεισο, ξαναποκτώντας μας από τα χέρια του Διαβόλου.

Ο Ιησούς, που γεννιέται σε λίγες ημέρες στο σπήλαιο της Βηθλεέμ σαν ταπεινό βρέφος, είναι ο Θεός που έγειρε στους ουρανούς και κατέβηκε ανάμεσά μας κι' έγινε ένα με μας, για να μην μας εγκαταλείψει στον αιώνα, για να μας ξαναδώσει το αρχαίο κάλλος, για να μας υψώσει εκεί όπου γκρεμιστήκαμε. Ο Παλαιός των Ημερών, όπως τον αποκαλούν οι προφήτες, ο αιώνιος Θεός, γίνεται για εμάς νήπιο, φορά τη σάρκα μας, αναλαμβάνει τη φύση μας, κρύβει την Θεότητά του μέσα στην αδυναμία μας ξεγελώντας μες απ' αυτή τον τύραννο και σφετεριστή μας Διάβολο, τον κατατροπώνει ύστερα από το ύψος του Σταυρού, τον βγάζει εκποδών με την ανάσταση του κι' επαναφέρει την ανθρώπινη φύση ένδοξη και υπέρκαλη στον ουρανό με την Αγία του ανάληψη.

«Μεθ' ημών ο Θεός». Αυτή την ευφροσύνη, τη στηρικτική, την ανυψωτική πληροφορία ακτινοβολεί το όνομα Εμμανουήλ, που Πνεύμα πρότεινε κι' οι καρδιές όλων μας αποδίδουν στον σωτήρα Χριστό. «Ο Χριστός κατεβαίνει από τους ουρανούς σήμερα,- εξαγγέλλει ο Θεολόγος Γρηγόριος-βγείτε σε απάντησή του. Ο Χριστός βρίσκεται στη γη, υψωθείτε!»

Δεν είναι ξένος που έρχεται να μας ζητήσει φιλοξενία. Δεν είναι απλώς ο Θεός που έρχεται να μας εκπλήξει. Δεν είναι μονάχα ο καθαρός μέσα στους αμαρτωλούς, ο δυνατός μέσα στους ανίσχυρους, ο σοφός μέσα στους σκοτισμένους. Είναι μαζί μας τόσο πολύ, ώστε δεν ξεχωρίζει πια από μας. Έχει σκηνώσει μέσα στη σάρκα μας, ένα με μας. Είναι Θεός, ναι. Αλλά Θεός, που καθώς λέει ο Παύλος «εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών», άδειασε τον εαυτό του παίρνοντας μορφή δούλου.

Ταπεινώθηκε, για να μας δοξάσει. Έπαθε, για να μας απαλλάξει από κάθε κακό.

«Γνώτε ένθη και ηττάσθε,-αναφώνησε ο προφήτης-ότι μεθ' ημών ο Θεός. Μάθετέ το έθνη αντίθετα και νικηθείτε, ότι ο Θεός είναι μαζί μας. Αυτή η κραυγή ας βγει, αγαπητοί αδελφοί, από κάθε χριστιανική ψυχή προς τους λαούς των παθών και των αμαρτημάτων, που την τριγυρίζουν και την πολιορκούν και της κάνουν εφόδους. Μαζί μας, μέσα μας είναι ο ίδιος ο Θεός, δύναμης και κραταίωσης μας απέναντι του στρατοπέδου της πονηρίας. Με το όνομα του Σωτήρος μας, μας το όνομα Εμμανουήλ στα χείλη και στη καρδιά, ας σκορπίσουμε πανικό στις τάξεις του εχθρού, ας στερεώσουμε το φρόνημά μας, ας κάνουμε πιο θερμή τη βεβαιότητα που έχουμε ως χριστιανοί, ότι θα νικήσουμε τα πάθη και θα εισέλθουμε στην βασιλεία των ουρανών καταπατώντας τον Διάβολο.

Το όνομα αυτό του Θεού μας λέει ότι είναι ένας Θεός που δεν θέλει να βρίσκεται πουθενά αλλού, παρά μαζί με τον καθένα μας.

Πηγή: Στα Ίχνη του Αρχιποίμενος, Εκδόσεις: Παρρησία.