ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Βασιλείου Μουστάκη
Διδάκτορος της Θεολογίας

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί αδελφοί, είναι ένα απόσταγμα από την επί όρους ομιλία του Κυρίου. Το θέμα της περικοπής είναι κυρίως η ωραία εκείνη ξεγνοιασιά, που πρέπει που να έχει ο αληθινός χριστιανός απέναντι στις υλικές ανάγκες.

Μη μεριμνάτε - λέγει ο Κύριος - τι θα φάτε, τι θα πιείτε και τι θα ντυθείτε. Ρίξτε τα μάτια σας στα πουλιά του αέρα και θα ότι δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συνάζουν σε αποθήκες. Τα τρέφει ο ουράνιος πατέρας σας. Πόσο μάλλον δεν θα κάνει το ίδιο για σας τους ανθρώπους, που τόσο διαφέρετε απ' αυτά μια και είστε η εικόνα του κι η ομοίωση του; Αλλά κι' αν γνοιασθείτε, ποιος από σας μπορεί να προσθέσει στο ανάστημα του έστω κι ένα πήχη; Και για φορέματα, τι μεριμνάτε; Πάρτε μάθημα από τα κρινολούλουδα της εξοχής. Πως μεγαλώνουν; Ούτε κοπιάζουν ούτε γνέθουν. Κι όμως ούτε ο Βασιλεύς Σολομών σ' όλη του τη λαμπρότητα δεν είχε ποτέ ντυθεί σαν ένα από αυτά. Κι αν, λοιπόν, στο χορτάρι της εξοχής, που σήμερα είναι και αύριο το πετούν στο φούρνο, ο Θεός φτιάχνει τέτοια αμφίεση, δεν θα κάνει παραπάνω για σας κάτι ανάλογο, ολιγόπιστοι; Μη μεριμνάτε, λοιπόν, λέγοντας τι θα φάμε ή τι θα πιούμε ή τι θα φορέσουμε. Γιατί όλα αυτά είναι επιδίωξης και λαχτάρα ειδωλολατρών. Ο ουράνιος πατέρας σας ξέρει, ότι θα χρειάζεστε όλα αυτά. Να ζητάτε, λοιπόν, πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του Θεού, κι όλα αυτά θα σας δοθούν μαζί μ' εκείνες.

Είναι άξιο απορίας και θρήνου, αγαπητοί αδελφοί, πως κατορθώνει η αμαρτωλή ανθρώπινος φύσις και δεν δέχεται πολλές πληγές, από τόσο καθαρά και ευθύτατα λόγια, όπως είναι όσα ακούσαμε. Είναι φοβερό το κατόρθωμα της να πλαγιοδρομεί, να παρακάμπτει ορισμένα μέρει του Ευαγγελίου, που δεν θα έπρεπε, να την αφήσουν ήσυχη, ώσπου να τα δεχθεί και να τα εφαρμόσει.

Γιατί ελάχιστοι είναι οι χριστιανοί που λένε ανεπιφύλαχτα «ναι» σε κάτι τέτοιες εντολές κι απαιτήσεις του Ιησού. Οι πιο πολλοί ξεφεύγουν, τις βάνουν στο περιθώριο, τις αφήνουν αναίσθητα μακριά τους. Ελάχιστοι πάντα όσοι χριστιανοί ξεκολλούν, ολότελα, όπως θέλει ο Χριστός, την καρδιά τους από τις βιοτικές μέριμνες και παραδίνονται ολόψυχα στην θεία πρόνοια.

Για τους πιο πολλούς, αν υπάρχει κάτι που τους απορροφά περισσότερο τους λογισμούς, είναι ακριβώς αυτό. Ποιο; Το τι θα φάμε. Το τι θα ποιούμε. Το τι θα ντυθούμε.

Λοιπόν, ο Ιησούς μιλά ξάστερα, Η κρυστάλλινη γλώσσα του, σ' αυτό το ζήτημα, δεν επιδέχεται αμφιβολίες και δεν αφήνει σκιές. Ξεριζώστε, προστάζει αυτή τη μέριμνα από τη καρδιά σας. Πάψετε να είστε δεμένοι στις βιοτικές έγνοιες.

Αν ο ουράνιος πατέρας τρέφει πλουσιοπάροχα τα πουλάκια του αέρα και ντύνει με πιο όμορφες στολές από των βασιλιάδων τα εφήμερα άνθη του αγρού, πως είναι δυνατόν να πολεμήσει σας, να αφήσει σας χωρίς τροφή κι ένδυμα, σας που είστε όχι απλώς δημιουργήματα του, αλλά αντίγραφα του κι έχετε προορισμό αθάνατο;

Δεν σας λέγει να μην εργάζεστε, γιατί η πρώτη εντολή που σας έδωσε, είναι ακριβώς η εργασία. Έβαλε, όπως γράφει η Παλαιά Διαθήκη, τους πρωτοπλάστους στο παράδεισο «για να τον δουλεύουν». Δεν σας λέει να μη συλλογίζεστε τι υλικές ανάγκες έχετε. Εκείνο που σας ζητά, είναι να μη κάνετε την εργασία όργανο γήινων επιδιώξεων και τις επιδιώξεις αυτές κέντρο της διανοίας σας. Πιο είναι εκείνο που πρέπει να έχει πρώτη θέση στους λογισμούς και στα αισθήματα σας; Η βασιλεία του Θεού κι ο νόμος του. Όταν, λοιπόν, αυτά τα δύο σας έχουν αιχμαλωτίσει, όταν αυτά τα δύο έχετε ποθήσει και αγαπάτε διακαώς, τότε κι όλα τα άλλα θα σας προστεθούν. Ο Θεός δεν σας αφήνει να πεινάσετε. Δεν θα σας αφήσει γυμνούς. Η ευλογία του θα ξεχειλίσει γύρω σας.

Ο Χριστός, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι εκείνος που αναστηλώνει και διορθώνει ότι έριξε κάτω και πραγματοποίησε η αμαρτία. Η αμαρτία γκρέμισε τα ύψιστα κι έβαλε στη θέση τους τα χαμηλά. Μαθαίνει τον άνθρωπο να περπατά με τα πόδια στον ουρανό και το κεφάλι στη γη. Να ενδιαφέρεται για τα υλικά και να καταπατεί τα πνευματικά. Να θεωρεί σαν πολύτιμα τα εφήμερα, τα φθαρτά. Ο Χριστός, λοιπόν, θέλει να μας βγάλει απ' αυτή την ολέθρια ψευδαίσθηση, να μας αναποδογυρίσει τη σκέψη και να μας κάμει να βλέπουμε την πραγματικότητα.

Μη φοβάστε, λέγει, αυτό το αναποδογύρισμα. Η συνήθεια να βλέπετε ανάποδα σας κάνει να το φοβάστε. Αλλά, αν το αποφασίσετε, θα δείτε ότι καλά κάνατε και με ακούσατε. Γιατί, αν αφήσετε μακριά από την καρδιά σας τα επίγεια, ο Θεός δεν θα σας εγκαταλείψει. Αυτός ξέρει, ότι τα έχετε ανάγκη. Και σαν πατέρας σας που είναι, δεν θα σας παρατήσει. Ζητώντας τη βασιλεία του θα δείτε ότι κι οι υλικές σας ανάγκες θα εκπληρωθούν.

Ας τελειώσουμε, αγαπητοί αδελφοί, με μερικά δυνατά λόγια του ιερού Χρυσοστόμου πάνω σε αυτό το ζήτημα: «Δεν κατάλαβες- ρωτά ο Άγιος πατήρ της Εκκλησίας- είναι πρόσκαιρος και διαβατικός ο παρών βίος; Δεν είσαι εγκατεστημένος εδώ, αλλά οδοιπόρος. Εννόησες τι είπα; Δεν είσαι εγκατεστημένος εδώ, αλλά απλός διαβάτης. Μη, πεις, λοιπόν: έχω αυτή τη πόλη η εκείνη. Κανείς δεν έχει δική του πόλη. Η πόλις είναι εκεί ψηλά. Τα παρόντα είναι οδός. Οδεύουμε, λοιπόν, κάθε μέρα όζο ζούμε εδώ κάτω. Όταν μπεις σε πανδοχείο, πες μου, στολίζεις το πανδοχείο; Όχι, αλλά τρως και πίνεις και βιάζεσαι να συνεχίσεις το ταξίδι σου. Γι' αυτό δεν πρέπει να προσκολλάσαι στα επίγεια».

Πηγή: Στα Ίχνη του Αρχιποίμενος, Εκδόσεις: Παρρησία.