ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΘΑ

Όταν ήμασταν μικρά, θυμάμαι, προσπαθούσαμε να προσθέσουμε κάνα χρόνο παραπάνω στην ηλικία μας, μπας καί μεγαλώσουμε λίγο πιο γρήγορα! Στην ερώτηση βέβαια, «γιατί βιάζεσαι να μεγαλώσεις;», συνήθως δεν μπορούσαμε να δώσουμε κάποια συγκεκριμένη απάντηση. Περιοριζόμασταν λοιπόν στην έξης μονολεκτική φράση:«Έτσι!».

Πίσω όμως από αύτη την απλή λέξη κρυβόταν, απ' ό,τι κατάλαβα εκ των ύστερων, μια μεγάλη επιθυμία ανεξαρτησίας. Ό παιδικός ενθουσιασμός μαζί με την καλοζούσα φαντασία μας μάς έκαναν να ονειρευόμαστε ένα σωρό όμορφα πράγματα για την ζωή μας! Καί...μιας τότε έμοιαζαν όλα πραγματοποιήσιμα, ποθούσαμε με κάθε τρόπο να ξεπεράσουμε τό μοναδικό εμπόδιο, πού καταλαβαίναμε πώς υπήρχε στον δρόμο μας. Αυτό δεν ήταν άλλο από την ηλικία μας! Ποιος δεν θυμάται άλλωστε την απαραίτητη εκείνη φράση, πού χρησιμοποιούσαμε κάθε φορά πού θέλαμε να μιλήσουμε για κάποιο μας όνειρο: «"Όταν μεγαλώσω, θα...». Όχι τώρα λοιπόν, άλλα όταν μεγαλώσω!

Κι επειδή ό χρόνος δεν σταματάει ποτέ και για κανέναν, έφτασε καί για μάς ή ώρα πού μεγαλώσαμε! Καί ήρθε επιτέλους αύτη ή περίοδος τής ζωής μας, πού τό «θα» γίνεται «τώρα» και τά όνειρά μας μπορούν επιτέλους να πάρουν σάρκα καί οστά. Όμως, βλέποντας πλέον τον κόσμο μας με μια πιο ρεαλιστική ματιά, συνειδητοποιούμε πώς τά εμπόδια στον δρόμο μας περισσεύουν, καθώς ή κοινωνία των μεγάλων, στην οποία εισήρθαμε, είναι πολύ πιο περίπλοκη απ' ό,τι μπορούσαμε να φανταστούμε.

Θελήσαμε να σπουδάσουμε αυτό πού αγαπούσαμε, άλλα μάς είπαν πώς δεν θα είχε επαγγελματική αποκατάσταση.

Θελήσαμε να δουλέψουμε, άλλα μάς είπαν πώς λόγω κρίσης θα μείνουμε άνεργοι.

Θελήσαμε να δημιουργήσουμε μεγάλες οικογένειες, άλλα μάς είπαν πώς τό κράτος δεν τις στηρίζει.

Καί τότε αναρωτηθήκαμε: «Γι' αυτό βιαζόμουν να μεγαλώσω;». Προς στιγμήν ίσως καί να απογοητευθήκαμε!

Άλλα, να σάς πω κάτι; Όσο εύκολο είναι να γείρεις τό κεφάλι προς τά κάτω καί να παραιτηθείς, τόσο εύκολο είναι καί να τό σηκώσεις ψηλά, να κοιτάξεις τον ουρανό καί να εναποθέσεις τά πάντα σέ Εκείνον, ξαναβρίσκοντας έτσι τό θάρρος πού έχεις χάσει, την ελπίδα πού έχει σβήσει, την αποφασιστικότητα καί την υπομονή πού έχεις ανάγκη, για να επιστρέψεις στον τής ζωής καινά διεκδικήσεις ξανά την νίκη!

Όταν έχουμε δίπλα μας τον Χριστό, γίνεται Εκείνος αρωγός των προσπαθειών μας καί μάς ανοίγει δρόμους, πού μέχρι τότε δεν φανταζόμασταν ότι υπάρχουν!

Το μόνο, πού έχουμε να κάνουμε, είναι να εμπιστευτούμε την ζωή μας στα χέρια Του!

Τότε όλα θα μοιάζουν πιο φωτεινά από πριν, πιο χαρούμενα καί πιο ελπιδοφόρα. Όλα θα μοιάζουν καί πάλι όπως τότε..., δηλαδή «πολύ πιθανά να συμβούν»!

Άς το τολμήσουμε!.

Πηγή: Περιοδικό Αγία Λυδία, Τεύχος: Μάιος 2018.