ΚΥΡΙΑΚΗ A' ΜΑΤΘΑΙΟΥ 

Βασιλείου Μουστάκη
Διδάκτορος Θεολογίας

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, αγαπητοί αδελφοί, τη φοβερή προειδοποίηση, που βγήκε από το αψευδέστατο στόμα του Κυρίου. Πολλοί θα γίνουν από πρώτοι τελευταίοι, όπως και πολλοί θ' αποδειχθούν στο τέλος πρώτοι και τελευταίοι που ήσαν πριν.

Κανείς, όσο βρίσκεται ακόμη πάνω στη γη, δεν είναι βέβαιο αν θα μείνει ως το τέλος όπως τώρα παρουσιάζεται. Ο άπιστος, ο άσωτος, ο εκτραχηλισμένος μπορεί από τη μιαν ώρα στην άλλη, από την άβυσσο της απώλειας να βρεθεί στην κορυφή της αγιότητος με τη μετάνοια. Κι' ο ευσεβής, ο αναγεννημένος, ο καλός αθλητής του Ευαγγελίου μπορεί επίσης, με την απροσεξία, να βρεθεί από την αγκάλη του Θεού στα νύχια του Διαβόλου.

Ο Ιούδας ήταν απόστολος, ήταν μαθητής, ήταν μύστης Χριστού. Ανήκε στους πρώτους. Αλλά το κατάντημα του είναι σ' όλους γνωστό. Ο Σατανάς «εισήλθεν εις αυτόν»-γράφει ένας από τους ευαγγελιστές. Κι' ο πρώτος έγινε έτσι τελευταίος, αφήνοντας τον Χριστό για τον χρυσό, πέφτοντας στην προδοσία και χαμένος πια οριστικά μέσα στην απόγνωση.

Πόσοι και πόσοι δεν ακολούθησαν τον Ιούδα! Η πάντα τους αποστάτες, τους λιποτάκτες, τους προδότες στο θείο στράτευμα της. Όλοι αυτοί, όπως ο αχάριστος και ράθυμος μαθητής, αντάλλαξαν την αγάπη του Χριστού με του κόσμου, έγιναν αρνητές, ψαρεύτηκαν από τον Διάβολο μέσα στη θάλασσα της Χάρητος.

Η Καινή Διαθήκη αναφέρει εκτός από τον Ιούδα και μερικούς άλλους ομοίους του, που τα θλιβερά τους ονόματα προκαλούν ανάλογο, αποτροπιασμό. Είναι κάποιοι συνεργοί του Παύλου, διαλεκτοί πριν και κορυφαίοι, πρώτοι ανάμεσα στους πρώτους, όπως ο Δημάς, που εγκατέλειψε τον απόστολο «έχοντας αγαπήσει τον τωρινό αιώνα», καθώς κι' ο Φύγελος κι' ο Ερμογένης. Είναι ίσως ο επίσκοπος Σάρδεων, στη Μικρά Ασία, προς τον οποίο γράφει ο Χριστός με το χέρι του ευαγγελιστού Ιωάννου μέσα στην Αποκάλυψη: «όνομα έχεις ότι ζεις, και νεκρός ει». Και κατόπιν, στο κύλημα των καιρών, έρχονται άλλα τέτοια ονόματα πρώτων, που έγιναν τελευταίοι. Είναι οι ποιμένες κι' χριστιανοί εκείνοι που υπέκυψαν κατά τους διωγμούς και θυσίασαν στα είδωλα, για να σώσουν το σαρκίο τους. Είναι εκείνοι, που ενώ ακολουθούσαν για ένα ορισμένο διάστημα τον δρόμο της τελειότητας, κατόπιν ξεστράτισαν στην απιστία, στην αίρεση, στον αμαρτωλό βίο ή έστω στην αδράνεια και την ακηδία.

Όλοι αυτοί, φθάνοντας ως τις μέρες μας, είναι οι πρώτοι που έγιναν τελευταίοι.

Αλλά σ' αυτό το δούναι -λαβείν, που γίνεται ανάμεσα ουρανού και γης, ανάμεσα Χριστού κι' αμαρτίας, υπάρχει πλάι στο παθητικό της Εκκλησίας κι' ένα πλούσιο ενεργητικό. Δεν είναι μονάχα όσοι στάθηκαν ως το τέλος πρώτοι, οι ακλόνητοι στην πίστη, οι αμετάθετοι στην αγάπη, οι αδιάκοπα καρφωμένοι καρφωμένοι στο θείο θέλημα. Οι μάρτυρες, οι ομολογητές, οι ασκητές, οι πολύαθλες ψυχές, που ανταποκρίθηκαν ως το τέρμα στη θεία κλήση και δεν πλαγιοδρόμησαν. Είναι ακόμη όσοι χριστιανοί έπεφταν αλλά ήξεραν ευθύς να σηκώνονται, έχοντας πάντα τον εαυτό τους προσανατολισμένο στο άστρο της ημέρας. Αλλά προ παντός είναι οι τελευταίοι , που έγιναν πρώτοι. Εκείνοι που αμάρτησαν πολλοί κι' όμως ανένηψαν και διάνυσαν υη μεγάλη απόσταση, που χωρίζει τον πυθμένα του κακού από την οροφή του ουρανού, εκείνοι που από μεγάλοι αμαρτωλοί έγιναν μεγάλοι άγιοι.

Σήμερα, αγαπητοί αδελφοί, η Εκκλησία τελεί τη μνήμη όλων μαζί των αγίων της. Ο αριθμός τους είναι σαν την άμμο της θαλάσσης. Είναι η απροσμέτρητη συγκομιδή της Χάρητος. Πολλοί, ανάμεσα σ' αυτούς τους αγίους, είναι ασφαλώς οι ανέκαθεν καθαροί, οι «αφοσιωμένοι εκ κοιλίας μητρός», οι από την αρχή ως το τέλος πρώτοι. Αλλά χωρίς άλλο, πιο πολλοί είναι όσοι δεν ήταν πάντα πρώτοι, αλλά έγιναν πρώτοι από τελευταίοι. Εκείνοι δηλαδή, που γεύθηκαν πολύ την αμαρτία πριν γευθούν πολύ την Χάρη, εκείνοι που η Χάρης φώτισε κι' αναγέννησε, αναζητώντας τους στις εσχατιές του κακού. Αυτοί όλοι, έχοντας επί κεφαλής τους την πόρνη τον ληστή, τον τελώνη Ζακχαίο. Και τον ίδιο τον Παύλο, που από διώκτης της Εκκλησίας έγινε αρχιστράτηγος της, είναι αναρίθμητοι.

Ας προσέχεις, λοιπόν, αν περπατάς στον δρόμο του Χριστού από την τρυφερή σου ηλικία. Γιατί δεν αποκλείεται από πρώτος να γίνεις τελευταίος, να πέσεις στην απώλεια. Χρειάζεται αδιάκοπο θέλημα παντοτινή εγρήγορσης, ακατάπαυστη προσπάθεια.

Λάβε θάρρος, αν είσαι ως τώρα τελευταίος, αν είναι υποχείριος του Διαβόλου, αν δεν ακολούθησες ως τώρα τον Ιησού. Μπορείς να γίνεις πρώτος από τελευταίος, όπως έγιναν και τόσοι άλλοι πριν από σένα. Πως; Με τη μετάνοια. Απόταξε τον Σατανά και συντάξου με τον Χριστό. Απομακρύνσου από την αμαρτία, όπως ο Λώτ τα Σόδομα, χωρίς να στρέψεις ξανά το κεφάλι σου προς αυτήν. Παραδώσου στην Χάρη κι' άφησε να σε κυβερνήσει από εδώ και πέρα ο Χριστός. Αν το κάνεις αυτό το απλούστατο πράγμα, όλα άλλαξαν μονομιάς. Από τελευταίος βρέθηκες ανάμεσα στους πρώτους. Ο ουρανός σε κέρδισε.

Είθε, αγαπητοί αδελφοί, όλοι μας να βρεθούμε στο δεύτερο μέρος της προειδοποιήσεως του Κυρίου. Είθε όλοι μας να μείνουμε πρώτοι ή να γίνουμε από τελευταίοι πρώτοι.

Πηγή: Στα Ίχνη του Αρχιποίμενος, Εκδόσεις: Παρρησία.