ΚΥΡΙΑΚΗ I' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Βασιλείου Μουστάκη
Διδάκτορος της Θεολογίας

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ του δαιμονισμένου παιδιού, αγαπητοί, αδελφοί, πριν το πάει στον Κύριο, το είχε πάει στους μαθητές. Αλλά εκείνοι, δεν μπόρεσαν να το κάμουν καλά. Γιατί δεν κατόρθωσαν οι απόστολοι να θεραπεύσουν το αξιολύπητο εκείνο πλάσμα; Ο Ιησούς τους είχε δώσει - όπως αναφέρουν σε άλλα σημεία τα Ευαγγέλια- τη δύναμη να διώχνουν ακάθαρτα πνεύματα και να κάνουν και άλλα λογής θαύματα. Κι' όχι μόνο στους δώδεκα είχε δώσει τέτοια χάρι, αλλά και στους άλλους, τους εβδομήκοντα, που καθώς σημειώνει ο Ευαγγελιστής Λουκάς γύρισαν κάποτε με χαρά κι' είπαν στον Κύριο: «Και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου».

Οι δώδεκα, λοιπόν, οι εκλεκτότεροι, οι πρώτοι, δεν κατόρθωσαν σ' αυτή την περίπτωση να βγάλουν το δαιμόνιο, που είχε φωλιάσει σ' εκείνο το παιδί. Γιατί; Η συνέχεια της περικοπής το δείχνει καθαρά. Την ίδια απορία είχαν κι' οι μαθητές. Πήγαν ιδιαιτέρως, όπως ακούσαμε, και ρώτησαν τον Ιησού:

- Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε τα δαιμόνια;

Κι' ο Υιός του Θεού τους αποκρίθηκε:

- Εξ αιτίας της απιστίας σας. Σας βεβαιώνω και σας λέγω, ότι αν έχετε πίστη σαν το σπειρί του σιναπιού, θα πείτε σ' αυτό το βουνό πήγαινε παρά πέρα και θα πάει. Και τίποτε δεν υπάρχει, που να μην μπορείτε να το κάνετε. Αλλά, ειδικά για το διώξιμο των δαιμόνων, μάθετε ότι χρειάζονται, γι' αυτό δύο όπλα. Μονάχα με τα όπλα αυτά εξοστρακίζεται ο δαίμων από τις ψυχές και τα σώματα. Και ποια όπλα; Την προσευχή και τη νηστεία.

Αν η πίστης σας ήταν κάπως δυνατή, θα είχατε πραγματοποιήσει το θαύμα που έκαμα κατόπιν εγώ. Η δύναμις μου βρίσκονταν στα χέρια σας. Αλλά δεν έπρεπε να διστάσετε, να αμφιβάλετε. Σας χρειάζονταν, όμως, ειδικά για μια τέτοια περίπτωση, κι' η προσευχή, η θερμή κι' επίμονη προσευχή. Κι' ακόμη η νηστεία. Θα έπρεπε με τη φλόγα της προσευχής να χτυπήσετε το δαιμόνιο. Και να κινηθείτε εναντίον του με την ελαφράδα, που χαρίζει η νηστεία, απαλλάσσοντας την ψυχή από το βάρος του σώματος, από τους δεσμούς με την ύλη. Αυτή η σύστασης του Κυρίου, αγαπητοί αδελφοί, έχει παντοτινή επικαιρότητα. Κι' η Εκκλησία σε κάθε τέτοια περίσταση χρησιμοποιεί τα όπλα αυτής της συστάσεως. Διώχνει τον δαίμονα από τις ψυχές και τα σώματα, θέτοντας κυρίως σ' ενέργεια την προσευχή και τη νηστεία.

Ο Διάβολος κ' οι άγγελοί του τίποτε άλλο δεν τρέμουν, σε τίποτε άλλο δεν υποχωρούν προτροπάδην, όσο μπροστά στην προσευχή και τη νηστεία.

Η προσευχή δεν είναι μονάχα λόγια που απευθύνουμε στον Κύριο, ζητώντας τη βοήθειά του. Είναι συνάμα και καταπέλτης, που συντρίβει τα τείχη της αμαρτίας κι' επιτρέπει στη Χάρι την είσοδο μέσα στις ψυχές και μέσα στα σώματα. Είναι πύρινα βλήματα, που κατατροπώνουν τις σκοτεινές δυνάμεις και τις διώχνουν απ' όπου είχαν κάμει κατοχή.

Αλλά στον πόλεμο αυτόν, για να είναι το αποτέλεσμα του η νίκη, χρειάζεται κι' η νηστεία. Διότι αυτή μαραίνει τα πάθη, ισχυροποιεί τη ψυχή και της χαρίζει την ευκινησία εκείνη, που είναι απαραίτητη για τις επιθέσεις εναντίον του πονηρού.

Πραγματικά, όπως το είπαν τα αδιάψευστα χείλη του Κυρίου, όπως το μαρτυρεί η πείρα της Εκκλησίας, όπως το βλέπει κάθε χριστιανός, στον ίδιο του το βίο, η προσευχή κι' η νηστεία είναι απαραίτητα και σχεδόν μοναδικά μέσα, για να εκδιωχθεί το πονηρό γένος, για να ελευθερωθούμε από την επηρεία του και την κυριαρχία του.

«Τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.».

Φιλεύσπλαχνε Κύριε. Αξίωσε μας να χειριστούμε σαν καλοί οπλίτες της θείας σου παρατάξεως αυτά τα δύο όπλα, που έβαλες στη διάθεση μας με τον νόμο σου. Κάμε μας να τα αγαπήσουμε, να μην τα παρατάμε και να τα κινούμε πάντα εναντίον του εχθρού. Αυτά είναι που δίνουν τη νίκη κι' εξασφαλίζουν από την ήττα και την υποχώρηση. Αυτά είναι που και στα χέρια τα δικά σου, όταν έζησες ως άνθρωπος πάνω στη γη, και στα χέρια των αγίων σου, έκαμαν ώστε να καταδικαστεί ο Σατανάς και να θριάμβευση η βασιλεία σου. Αυτά μένουν και σε μας η εγγύησης για τη μίμηση σου και για τη σωτηρία μας. Αυτά είναι που θα μας εξασφαλίσουν τον αμάραντο στέφανο της νίκης, όταν μετά τον αγώνα και τα τρόπαια εδώ κάτω, μας καλέσεις στην εξέδρα του φοβερού σου βήματος, κατά την ημέρα της Κρίσεως, για να μας ανταμείψεις ως αθλοθέτης της.  

Πηγή: Στα Ίχνη του Αρχιποίμενος, Εκδόσεις: Παρρησία.