ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ

Αγαπημένε μου πατέρα,

Είναι αλήθεια πώς ποτέ δεν σου άνοιξη την καρδιά μου και θα ήθελα να το κάνω τώρα, μ' αυτό το γράμμα. Οι κόποι σου, σε όλη σου την ζωή, ήταν και είναι πολλοί. Από την πρώτη ώρα, πού άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο γύρω μου, σε ένιωθα κουρασμένο, αλλά όχι αποκαμωμένο. «Ή ελπίδα μας-έλεγες-είναι στον Θεό, Εκείνος θα μας δώσει την δύναμη και το κουράγιο να τα βγάλουμε πέρα».

Νομίζω ότι η πιο ιερή ώρα της ημέρας ήταν το πρωί και το βράδυ, που σε έβλεπα να στέκεσαι στητός μπροστά στο εικονοστάσι και να κάνεις την σύντομη προσευχή σου. Και η υπόκλισή σου στο «Αμήν» μου έδινε την σιγουριά ότι ο Θεός σε άκουσε και θα κάνει ότι του ζήτησες.

Μας ήθελες, πατέρα, να είμαστε επιμελείς στο σχολείο. Με συμβούλευες συνεχώς: «Αν το θέλεις, μπορείς να γίνεις πρώτος στην τάξη σου, άλλα προτιμώ να παίρνω συγχαρητήρια από τον δάσκαλό σου για τόν χαρακτήρα σου. Αν δεν γίνεις καλός άνθρωπος, όσα γράμματα και να μάθεις, δεν θα προκόψεις στην ζωή σου».

Και τις προάλλες, πού διάβαζα στα παιδιά μια ιστορία, σκέφτηκα πώς το χρωστώ σε σένα... Τότε, με έβαζες να σου διαβάζω-ξανά και ξανά- το κείμενο της αντιγραφής και των Νεοελληνικών Κειμένων, μέχρι να τονίσω σωστά την κάθε πρόταση, ανάλογα με το νόημα. Και στο Γυμνάσιο αργότερα, η εκθέσεις μου. Και θυμάσαι τι μου είπες; «Πρόσεξε να μην υπερηφανευτείς, γιατί θα χάσεις αυτό το δώρο του Θεού».

Και την Ιστορία πώς νομίζεις ότι την αγάπησα; Από τις συζητήσεις πού κάνατε με τον παππού κι εγώ δήθεν διάβαζα, άλλα δεν έχανα λέξη. Μου είπες, τότε, πώς «αν αγαπήσεις την Πατρίδα σου, θα μάθεις και την Ιστορία της και θα νιώθεις υπερήφανος πού είσαι Έλληνας». Κι ότι τα βιβλία δεν χωράνε ολόκληρη την Ιστορία της Ελλάδας μας, όπως δεν χωράνε και όλα τα θαύματα του Χρίστου. Και μου τόνισες πώς, αν θέλω να προοδεύσω στην ζωή μου, να θυμάμαι τα λάθη μου, άλλα να μην τα ξανακάνω. Και να το ξέρεις, μου είπες, ότι Ελλάδα χωρίς Χριστό δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αν υπάρξει, θα είναι λειψή, ακρωτηριασμένη.

Σ' ευχαριστώ πού μου έμαθες, με το ζωντανό παράδειγμά σου, ότι τα πάντα στην ζωή θέλουν θυσίες και κόπους και το καθαρό μέτωπο αξίζει περισσότερο από καθετί.

Πατέρα, να ξέρεις πώς δεν πήγε χαμένη καμιά συμβουλή σου. Ίσως κάποια λογιάσου τα είχα θάψει για λίγο μέσα μου, θεωρώντας τα αναχρονιστικά. Τώρα όμως μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι οι συμβουλές σου είναι πάντα επίκαιρες, όπως ό λόγος του Θεού, γιατί ακριβώς βασίζονται σ' Αυτόν.

Σ' ευχαριστώ, πατέρα, για όλα. Ευχαριστώ τον Θεό πού έχω εσένα για πατέρα μου.

Με σεβασμό και απέραντη, Αγάπη, ο γιος σου.

Πηγή: Περιοδικό Αγία Λυδία, Τεύχος: Ιούνιος 2019.

Επιστροφή